Również przy ustalaniu przedmiotu otworem na jednym kołku ściętym (rys. 5) główną powierzchnią ustawczą jest płaszczyzna czołowa przedmiotu, a kołek ma za zadanie ustalić przedmiot w takim położeniu, przy którym otwory A i B będą wywiercone w równej odległości od osi otworu ustawczego C. Zastosowanie w tym przypadku kołka ściętego, a nie czopa

Oprócz normalnego zużycia narzędzi występują w obróbce skrawaniem przypadki przedwczesnego ich zużycia, albo nawet zniszczenia, czego powodem mogą by różne, trudne do przewidzenia, przyczyny uboczne. Uszkodzone lub przedwcześnie zużyte narzędzia powodują duże straty czasu z uwagi na konieczność zatrzymania obrabiarki automatycznej lub linii obrabiarkowej dla usunięcia zaistniałych z tego powodu awarii.

Warunkiem koniecznym dla przeprowadzenia obróbki na obrabiarce jest związanie (połączenie) przedmiotu obrabianego i narzędzia z obrabiarką. Urządzenia służące do tego celu należą do grupy pomocy warsztatowych i noszą ogólną nazwę wyposażenia obrabiarek. Dzielą się one na uchwyty, oprawki i przyrządy. '

Wymagania dotyczące skrócenia czasu przestojów linii, związanych z zużyciem narzędzia, trzeba rozpatrywać oddzielnie dla każdego czasu składowego wykonania poszczególnych czynności związanych z wymianą narzędzia. Ponadto samo pojęcie wymiany narzędzia może obejmować bądź wymianę całego narzędzia, bądź tylko jego ostrza, jak to ma miejsce np. w przypadku noży tokarskich z przestawnymi płytkami wieloostrzowymi.

Szlifowanie kół zębatych jest obróbką wykańczającą kół hartowanych. W przypadku kół zębatych niehartowanych jest ono stosowane wtedy, gdy dokładność obróbki innymi sposobami (frezowanie, dłutowanie) jest niewystarczająca.

Każde ciało swobodne (rys. 29-1) ma 6 stopni swobody: ruchy przesuwne w kierunku trzech osi x, y, z (3 stopnie) oraz ruchy obrotowe względem tych osi (dalsze 3 stopnie). Dla przeprowadzenia obróbki przedmiot musi być ustalony w uchwycie. Jest to konieczne dla zapewnienia otrzymania jednakowych wymiarów po obróbce wszystkim przedmiotom kolejno obrabianym w tym uchwycie.

Wiertarki promieniowe cechuje duża uniwersalność. Dotyczy ona zarówno zakresu średnic obrabianych otworów, jak i rodzajów wykonywanych zabiegów. Z tego względu wrzeciona tych wiertarek mają najczęściej dużą liczbę prędkości obrotowych, i to w szerokim zakresie. Np. wiertarka typu WR50 polskiej produkcji ma 36 prędkości obrotowych w zakresie 30 do 1700 obr/min. Wszystkie mechanizmy prędkości obrotowej i posuwu wrzeciona znajdują się we wrzecienniku. Przy pracach na wiertarkach promieniowych występuje potrzeba częstej zmiany prędkości obrotowej wrzeciona i posuwu, dlatego też w tych wiertarkach zmiany parametrów najczęściej są dokonywane z preselekcją.

Strugarki wzdłużne są przeznaczone do obróbki długich powierzchni płaskich z poprzecznym zarysem prostoliniowym lub łamanym, jak np. w przypadku strugania prowadnic łóż obrabiarek. Strugarki te dzielą się na jednostojakowe i dwustojakowe (bramowe). W strugarkach jedno- stojakowych znajduje się tylko jeden sztywny stojak z belką suportową. Z drugiej strony łoża istnieje wolna przestrzeń umożliwiająca obróbkę przedmiotów o szerokości większej niż szerokość stołu. Strugarki dwustojakowe mają stojaki lżejszej konstrukcji, lecz z uwagi na ich połączenie górną belką całość konstrukcji ma większą sztywność. Dzieje się to jednak kosztem ograniczenia szerokości przedmiotów obrabianych. Najczęściej spotykane szerokości strugania są zawarte w granicach 1250–2500 mm, a długości strugania 300-4-10 000 mm.

Urządzenie pneumatyczne, pokazane na rys, 38-7a, jest przeznaczone do kontroli stanu wierteł o małych średnicach (ok. 1,5 mm) na podstawie sprawdzania przelotowości wywierconych otworów. Elementem kontrolującym jest główka 5 typu A lub B, która zostaje dociśnięta do powierzchni przedmiotu obrabianego w miejscu wykonanego otworu. Przewód powietrzny główki jest zakończony gumowym pierścieniem 4 mocowanym za pomocą tulejki 3. Pierścień ten uszczelnia powierzchnię styku główki z przedmiotem obrabianym, wskutek czego powietrze z przewodu powietrznego może wypływać tylko przez przewiercony prawidłowo otwór. Sprężone powietrze o nadciśnieniu 0,154-0,20 MPa jest doprowadzane do układu kontrolnego przedstawionego na szkicu bocznym. Gdy otwór nie został wykonany przelotowo, następuje wzrost ciśnienia powietrza nie mogącego swobodnie wypływać z główki. Drugi koniec przewodu powietrznego jest połączony z mieszkiem kontrolnym 1, a zatem wzrost ciśnienia powietrza powoduje deformację mieszka, głównie jego przyrost długości. Zmiana ta wywołuje obrót dźwigni 2. Znajdująca się na lewym końcu dźwigni śruba regulacyjna naciska na wyłącznik elektryczny, powodując przepływ prądu w obwodzie sterującym i wyłączenie silnika napędowego. Jednocześnie następuje sygnał o konieczności wymiany uszkodzonego wiertła.

Wielkość sterująca może być tą samą wielkością fizyczną co sygnały wartości X i XQl lecz o zwielokrotnionej wartości, i wtedy organ ten jest wzmacniaczem, zwiększającym sygnał sterujący bywa też, że w regulatorze sygnał wejściowy przetwarza się z jednej wielkości fizycznej na inną i wtedy organ ten jest nazywany przetwornikiem.

Sterowaniem preselekcyjnym obrabiarek jest nazywane takie sterowanie, przy którym wybór żądanej prędkości obrotowej wrzeciona lub posuwu, jak również przygotowanie mechanizmów dla dokonania zmiany tych wielkości, odbywa się podczas pracy obrabiarki.