Category Przyrządy

Remonty obrabiarek są przeprowadzane według zasad i szczegółowych wytycznych podanych w „Instrukcji o systemie planówo-zapobiegawczych remontów obrabiarek do metali”, wydanej w 1967 roku przez MPC.

Współcześnie budowane frezarki wzdłużne mają niezależny napęd wrze- cienników od własnych silników kołnierzowych. Przykład budowy takiej frezarki czterowrzeciennikowej przedstawia rys. 24-13,

Przy szlifowaniu krótkich wałków lub innych przedmiotów zamocowanych w uchwycie wrzeciono 1 musi się obracać. W tym celu wyciągamy zatrzask 21, a wciskamy zatrzask 9, który sprzęga wtedy tarczę zabierakową 7 z pierścieniem 10 przykręconym do kołnierza wrzeciona.

Zapis liczby 465 według kodu dziesiętnego ma postać 465 = 4-10s + 6-101 + 5-100. Zamiast dziesiątki występującej w różnych potęgach może być przyjęta inna liczba będąca podstawą zapisu np. 8 lub 3. Najczęściej przyjmowana jest liczba 2. Zapis liczby 465 w systemie dwójkowym ma postać 465 = l-2i+l2ł+l’2# + 0-2s+l‘24 + 0-2> + 0’2 + ft’21 + l2° = 256 + 128+64 + 0 + 16 + 0 + 0 + 0+1

Szlifierki do otworów z przesuwnym wzdłużnie i poprzecznie wrzeciennikiem ściernicy 2 (rys. 25-lc) są budowane jako produkcyjne lub uniwersalne. Produkcyjne mają wrzeciennik przedmiotu 3 skrętny w granicach ±20°, a uniwersalne- w granicach ±90°. Służą one do szlifowania otworów walcowych i stożkowych oraz do szlifowania powierzchni czołowych. Szlifierki do otworów planetarne (rys. d) mają wrzeciono obracające się wokół własnej osi oraz wokół osi szlifowanego otworu. Są wykonywane jako pionowe lub poziome i przeznaczone do szlifowania otworów w przedmiotach nie obracających się.

Jak wynika z tego przykładu, długość kadru taśmy przy systemie dwójkowo-dziesiętnym obejmuje cztery rzędy otworków dla liczb czterocyfrowych, pięć rzędów dla liczb pięciocyfrowych itd., szerokość taśmy natomiast – potrzebna dla zapisu dowolnych liczb – określona jest przez cztery szeregi otworków (taśma czterościeżkowa), ponieważ największą cyfrą jest 9 = 1 + 8. Otworek wykonany w szeregu pierwszym (2°) odpowiada jedności (1), w drugim (21) – dwójce (2), a w szeregu czwartym (23) – liczbie osiem (8).

Wyposażenie wiertarek można podzielić na dwie grupy: do jednej należą elementy (urządzenia) związane z mocowaniem narzędzi, do drugiej – z mocowaniem przedmiotu obrabianego. Wiertła z chwytem walcowym są mocowane w oprawkach zaciskowych. Budowa takiej oprawki z przesuwnymi szczękami jest pokazana na rys. 23-8. W korpusie 1 oprawki są wykonane trzy skośne kanaliki, w których przesuwane są szczęki 2. Przesuwanie szczęk odbywa się przez obracanie kluczem 3 z małym stożkowym kółkiem zębatym 4 pierścienia 5 połączonego z tuleją 6, radełkowaną na powierzchni obwodowej. Na wewnętrznej powierzchni pierścienia 5 jest nacięty gwint stożkowy, z którym współpracują ząbki wykonane na szczękach. Walcowy chwyt wiertła 7 za- kończony jest płaskimi ścięciami wchodzącymi w głąb schodkowego zabie- raka 8 przenoszącego moment obrotowy.

Również przy ustalaniu przedmiotu otworem na jednym kołku ściętym (rys. 5) główną powierzchnią ustawczą jest płaszczyzna czołowa przedmiotu, a kołek ma za zadanie ustalić przedmiot w takim położeniu, przy którym otwory A i B będą wywiercone w równej odległości od osi otworu ustawczego C. Zastosowanie w tym przypadku kołka ściętego, a nie czopa

Oprócz normalnego zużycia narzędzi występują w obróbce skrawaniem przypadki przedwczesnego ich zużycia, albo nawet zniszczenia, czego powodem mogą by różne, trudne do przewidzenia, przyczyny uboczne. Uszkodzone lub przedwcześnie zużyte narzędzia powodują duże straty czasu z uwagi na konieczność zatrzymania obrabiarki automatycznej lub linii obrabiarkowej dla usunięcia zaistniałych z tego powodu awarii.

Warunkiem koniecznym dla przeprowadzenia obróbki na obrabiarce jest związanie (połączenie) przedmiotu obrabianego i narzędzia z obrabiarką. Urządzenia służące do tego celu należą do grupy pomocy warsztatowych i noszą ogólną nazwę wyposażenia obrabiarek. Dzielą się one na uchwyty, oprawki i przyrządy. '

Wymagania dotyczące skrócenia czasu przestojów linii, związanych z zużyciem narzędzia, trzeba rozpatrywać oddzielnie dla każdego czasu składowego wykonania poszczególnych czynności związanych z wymianą narzędzia. Ponadto samo pojęcie wymiany narzędzia może obejmować bądź wymianę całego narzędzia, bądź tylko jego ostrza, jak to ma miejsce np. w przypadku noży tokarskich z przestawnymi płytkami wieloostrzowymi.