Frezarki kopiarki są stosowane przy obróbce części o skomplikowanych kształtach, jak np. matryc, wykrojników, krzywek, łopatek turbin itp. Frezowanie kopiowe polega na prowadzeniu narzędzia względem przedmiotu obrabianego po wzorniku (kopiale). Prowadzenie to jest dokonywane za pomocą urządzeń kopiujących, w które wyposażone są frezarki kopiarki. Urządzenia te mogą być hydrauliczne, elektrohydrauliczne, elektryczne i fotooptyczne.

Dla uzyskania żądanego wymiaru obróbkowego narzędzie musi być ustalone w określonym położeniu względem przedmiotu obrabianego. To ustalenie może być bezpośrednie lub pośrednie. Ustalenie bezpośrednie jest dokonywane względem obrabianej powierzchni przedmiotu. Dokładność takiego ustalenia zależy jednak w znacznej mierze od robotnika obsługującego obrabiarkę, a ponadto wymaga długiego czasu, dlatego przy projektowaniu uchwytów specjalnych przewiduje się dodatkowe elementy ustawcze. Ustaleniem pośrednim narzędzia względem przedmiotu jest więc nazywane takie ustalenie, przy którym wymiar obróbkowy uzyskany jest za pomocą dodatkowych elementów ustalających narzędzie względem uchwytu. Elementy te mają z kolei ustalone położenie względem przedmiotu zamocowanego w uchwycie.

Opracować program pracy wiertarki dla wykonania trzech otworów pokazanych na rys. 20-12. Program należy zapisać kodem unitarnym na taśmie dziurkowanej, przyjmując, że jednemu otworkowi w taśmie odpowiada jeden krok silnika krokowego powodujący przesuw stołu wiertarki o 1 mm.

We wszystkich zagadnieniach automatyzacji procesów technologicznych występuje problem sterowania, jako pożądanego oddziaływania na te procesy w celu uzyskania prawidłowego ich przebiegu. Urządzenie technologiczne, w którym odbywa się proces podlegający sterowaniu, nazywa się obiektem sterowanym. Sterowanie może się odbywać w układzie otwartym lub zamkniętym.

Budowa tokarki kłowej uniwersalnej zostanie rozpatrzona na przykładzie tokarki TUC-40 produkcji Wrocławskiej Fabryki Urządzeń Mechanicznych. Napęd ruchu głównego. Schemat kinematyczny tokarki TUC-40 zamieszczony jest na rys. 21-1. Na schemacie tym poszczególne koła zębate oznaczono kolejno Zj, z2,…, a ponadto napisano obok każdego koła liczbę zębów i moduł.

Docieranie kół zębatych stosowane jest w celu wygładzenia bocznych powierzchni zębów. Jest ono stosowane zarówno po obróbce cieplnej kół zębatych, gdy zęby ich nie są szlifowane, jak do obróbki kół zębatych, które nie są poddawane obróbce cieplnej. W operacji docierania dąży się ponadto do uzyskania beczkowatego kształtu zębów, podobnie jak to ma miejsce przy wiórkowaniu. Docieranie kół zębatych przeprowadza się na specjalnie przystosowanych do tego celu obrabiarkach-docierarkach.

Dla zmniejszenia szkodliwego działania sił odśrodkowych występujących na szczękach uchwytów samocentrujących są obecnie stosowane uchwyty z przeciwciężarami kompensującymi te siły odśrodkowe.

Obecnie do obróbki przedmiotów prostopadłościennych są stosowane współrzędnościowe uchwyty RIGO, mocowane na dwuszczękowych uchwytach samocentrujących (rys. 21-21). Uchwyt składa się z dwóch zestawów elementów składowych rozmieszczonych średnicowo względem korpusu uchwytu samocentrującego. Każdy zestaw zawiera płytę dolną 2 z prowadnicami wzdłużnego przesuwu sań 2. Sanie te mają prowadnice poprzeczne, po których może być przesuwana płytka podziałowa 3 łącznie ze szczęką 4. W każdej z obu szczęk są osadzone samonastawne wkładki mocujące 5 (rys. 21-22), które służą do mocowania przedmiotu wzdłuż jego przekątnej.

Zmiana kierunku poprzecznego przesuwu wrzeciennika odbywa się ręcznie, przez przestawianie rękojeści 9 suwaka rozdzielczego. To przestawianie może być również automatyczne – za pomocą zderzaków krańcowych mocowanych na prowadnicach wrzeciennika. ,

Rozróżnia się transport obrabiarek zewnętrzny i wewnętrzny. Przez transport zewnętrzny rozumie się transport od wytwórni obrabiarek do zakładu produkcyjnego, w którym ma być zainstalowana obrabiarka. Transportem wewnętrznym jest natomiast nazywany transport obrabiarki wewnątrz zakładu.

Dzięki takiemu rozwiązaniu skrzynki prędkości wałek II oraz wałek III mają dziewięć różnych prędkości obrotowych. Koło 66 jest kołem napędzającym mechanizm korbowy suwaka B dłutownicy. Zmiana długości skoku suwaka następuje przez zmianę promienia r odległości czopa napędowego od osi obrotu koła 66.