Category Przyrządy

Przykład urządzenia do kontroli stopnia zużycia noża tokarskiego na podstawie pomiaru wzrostu wartości trzech składowych siły skrawania pokazany jest na rys. 38-3. Urządzenie to ma budowę analogiczną do siło- mierza tokarskiego i jest włączone w układ sterowania obrabiarki. W urzą- dzeniu tym wkładka walcowa I jest wprowadzona (z niewielkim luzem) w otwór korpusu 2. We wkładce jest mocowany nóż tokarski. W końcową część wkładki jest wkręcony sworzeń 4 zakończony kulistą główką, która razem z elementami 5 i 6 odgrywa rolę przegubu kulistego. Urządzenie zawiera indukcyjne czujniki znajdujące się w końcówkach 7, 8, 16.

Główna siła składowa Fv jest przejmowana przez czujnik 16...

Przez stanowisko wolne (lub „pośrednie”) rozumie się wydzielone miejsce linii, gdzie zatrzymuje się przedmiot obrabiany, lecz gdzie nie odbywa się żaden zabieg obróbkowy ani kontrola. Wolna przestrzeń tego miejsca (stanowiska) umożliwia dostęp personelowi nadzorującemu linię do sąsiednich stanowisk obróbkowych i kontrolnych. Na niektórych wolnych stanowiskach znajdują się urządzenia (obrotnice) do zmiany pozycji przedmiotu obrabianego lub tylko do jego chwilowego obrócenia razem z uchwytem dla tzw. odwiórowania, czyli dla wysypania wiórów nagromadzonych w uchwycie. Przykładami stanowisk wolnych w pokazanej linii są stanowiska VII i VIII.

Obrabiarki sterowane numerycznie (np. automaty tokarskie) pracują według progamu, który wynika z konstrukcji obrabiarek, a głównie z konstrukcji krzywek i dźwigni służących do sterowania pracą zespołów roboczych. Obrabiarki te są stosowane w produkcji masowej, natomiast w produkcji seryjnej byłyby mało ekonomiczne, gdyż przygotowanie ich do obróbki innego przedmiotu wymaga dużo czasu (wykonanie krzywek i przezbrojenie automatu). Dla uniknięcia tych niedogodności stosuje się w produkcji seryjnej programy pracy nie związane z konstrukcją obrabiarki.

Urządzenia służące do obracania przedmiotu obrabianego w automatycznych liniach obrabiarkowych mają na celu zmianę jego pozycji do następnej obróbki. Przykłady takich urządzeń pokazano na rys. 35-7.

Docisk krzywkowy jest przedstawiony na rys. 30-10. Krzywka 1 o zarysie spirali Archimedesa jest osadzona na czopie Z. Przy obrocie dźwigni 3 połączonej z krzywką następuje mocowanie przedmiotu 4. Docisk z krzywką podwójną pokazany jest na rys. b.

Zgodnie ze swą nazwą tokarki zataczarki są przeznaczone do zataczania ostrzy narządzi wieloostrzowych, głównie frezów. Rozróżnia się zataczarki uproszczone, służące tylko do zataczania frezów krążkowych (są to obrabiarki bez posuwu wzdłużnego suportu narzędziowego) oraz zataczarki uniwersalne, przystosowane do zataczania frezów ślimakowych (z posuwem wzdłużnym), a ponadto do toczenia przedmiotów o przekroju nieko- lowym oraz gwintów.

Na rys. 27-5 przedstawiono przykład budowy obrabiarki zespołowej przeznaczonej do wiercenia dwóch otworów w bocznej powierzchni przedmiotu obrabianego 2. Silnik 2 przekazuje ruch obrotowy na wałek I za pośrednictwem kół zębatych z: i z2 zespołu napędowego 3. W skrzynce wrzecionowej 4 ruch obrotowy z wałka I jest przekazywany na wałek J.1 przez koła zębate z3 i zt. Wałek II napędza oba wrzeciona 5 i 6. Lewe koło zębate wrzeciona 6 wprawia w ruch obrotowy koło zębate Zj pompki układu smarowania skrzynki wrzecionowej. Koła zębate zs i z6 napędzają pompę 7 hydraulicznego napędu ruchu posuwowego. Pompa ta, tłocząc olej na lewą stronę cylindra 8, powoduje przesuw w lewo tego cylindra przytwierdzonego od spodu do kadłuba jednostki. Jeżeli olej jest tłoczony na prawą stronę cylindra, to następuje szybkie wycofanie jednostki w prawo do położenia wyjściowego. Przyłączanie ruchów przesuwowych jednostki z szybkiego ruchu dosuwowego na ruch posuwowy oraz z ruchu posuwowego na przyspieszony ruch powrotny odbywa się za pośrednictwem zderzaków. Jednostka taka pracuje w cyklu półautomatycznym.'

Dla odróżnienia tulejek osadzonych w tej samej tulejce stałej są wykonywane na radełkowanych kołnierzach tulejek wymiennych rowki obwodowe. Tulejki służące do prowadzenia wiertła są oznaczone jednym rowkiem, do prowadzenia rozwiertaka zdzieraka – dwoma rowkami, a do prowadzenia rozwiertaka wykańczaka – nie mają rowków. Tulejka wymienna jest zabezpieczona przed obrotem i wysunięciem się z tulejki stałej za pomocą wkręta lub innego elementu. Tulejki wymienne są objęte normą PN-60/M-61253.

Zasada frezowania kopiowego obwodowego na frezarce pionowej jest przedstawiona na rys. 31-4. Na stole frezarki zamocowano podstawę przyrządu 1 z prowadnicami wzdłużnymi, po których przesuwa się płyta 2 ze stołem obrotowym 3. Na stole obrotowym są zamocowane kopiał 4 i przedmiot obrabiany 5. Obciążnik 6 służy do zapewnienia stałego przylegania kopiału do rolki prowadzącej 7. Stół obrotowy jest obracany ręcznie za pomocą kółka 8.

Zasada przesuwania suportu krzywką bębnową jest pokazana na rys. 21-33a. Na bębnie 1 o średnicy D są zamocowane dwie krzywki 2 i 3. Między roboczymi powierzchniami obu krzywek jest utworzony wąski kanał, prowadzący czop 4 suportu 5 z głowicą rewolwerową 6. W głowicy tej jest zamocowana oprawka nożowa 7. Jeżeli zabiegiem obróbkowym jest toczenie pręta o średnicy d na długości I (z dobiegiem noża), to przesunięcie noża z położenia A do B jest uzyskiwane przez obrót bębna 1 o część obwodu h. Czop 4 suportu zostaje przesunięty na długości odcinka linii śrubowej. W rozwinięciu obwodu bębna na płaszczyznę tworzy się trójkąt prostokątny AaAB. Przyprostokątną AB, równoległą do osi bębna, jest długość przesuwu suportu l, a przyprostokątną AXA jest część obwodu bębna h. Przy tej samej prędkości obrotowej bębna szybkość przesuwu suportu (posuw) zależy od wymiaru h. Krzywki o większym wymiarze h przesuwają suport wolniej. Szybki powrót suportu odbywa się więc na krótszej części obwodu bębna.

Zadaniem tulejek wiertarskich jest wyznaczenie miejsca wykonania otworu w przedmiocie obrabianym, bez potrzeby jego trasowania, oraz prowadzenie narzędzia podczas obróbki otworu. Tulejki wiertarskie dzielą się na stałe (rys. 31-2a i b) i wymienne (rys. 31-2c). Tulejki stale są stosowane w następujących przypadkach: