Category Przyrządy

Wśród urządzeń do regulacji ustawienia narzędzi, kompensujących ich zużycie w procesie obróbki, najliczniejsze dwie grupy stanowią urządzenia stosowane w operacjach tokarskich i szlifierskich.

Prosty przykład urządzenia odgrywającego rolę całego podajnika przedmiotów walcowych na szlifierkę bezkłową przedstawia rys. 35-la. W koszu 1, do którego zostały wsypane przedmioty 2, znajduje się suwak 3, wykonujący ruchy postępowo-zwrotne wzdłuż prawej, pionowej powierzchni kosza. Górne czoło suwaka jest skośne i ma kształt pryzmy z ostrymi krawędziami. Na pryzmie tej mogą się utrzymywać tylko przedmioty, których oś wzdłużna pokrywa się z osią pryzmy. Po podniesieniu się suwaka do górnego położenia przedmioty zsuwają się przez okienko 4 na rynienkę ześlizgową 5, którą są kierowane do przestrzeni między tarczami szlifierki bezkłowej. suwakiem, b) L bębnem obrotowym

Zamocowania te można stosować we wszystkich wydziałach, gdzie jest sieć sprężonego powietrza, Z uwagi na wysokie ciśnienie robocze mają one znacznie zmniejszone wymiary gabarytowe.

Remont średni polega na wymianie odpowiedzialnych części obrabiarki, jak np. zużytych łożysk tocznych, okładzin sprzęgieł i hamulców niektórych kół zębatych, przewodów olejowych itp. Do zabiegów naprawczych remontu średniego należy regeneracja śrub pociągowych i nakrętek, regeneracja imaków nożowych, przeskrobanie prowadnic łóż i sań (w przypadkach uzasadnionych), przestruganie powierzchni roboczych stołów, naprawa rowków teowych itp. Remont średni należy rozumieć jako odpowiednio poszerzony i pogłębiony remont bieżący, czyli obejmuje on swym zakresem wszystkie prace remontu bieżącego, a ponadto prace przykładowo wyszczególnione powyżej.

Do obróbki na frezarkach przedmiotów o małych wymiarach i prostych kształtach są stosowane imadła maszynowe. Imadła te o znanej powszechnie budowie są mocowane albo bezpośrednio na stole frezarki, albo na podstawie – gdy trzeba skręcić imadło pod odpowiednim kątem. Główne wymiary imadeł maszynowych są podane w normie PN-74/M-60911.

Po takim zapisaniu programu na taśmie magnetycznej za pomocą interpolatora można już przystąpić do obróbki. Głowica magnetyczna, pod którą będzie przesuwana taśma, jest połączona przewodem elektrycznym z silnikiem krokowym 1 (rys. 20-15), obracającym śrubę pociągową 2 prze- suwu stołu frezarki 3, Na stole tym znajduje się stół obrotowy 4 z zamocowanym przedmiotem obrabianym 5. Frez 6 wykonuje tylko ruch obrotowy. W czasie, w którym stół obrotowy razem z krzywką obrabianą obróci się o kąt

Schemat centralnego smarowania obrabiarki pod ciśnieniem przedstawia rys, 19-18. Pompa 1 tłoczy olej przez filtr 2 do rozdzielacza 3, z którego olej jest odprowadzany przewodami do poszczególnych miejsc smarowania, np. do łożysk 4 oraz rurek 5 z otworkami. Przez otworki te olej spływa na koła zębate lub inne elementy mechanizmów napędowych (kąpiel olejowa). W układzie takim znajduje się również manometr 6 oraz zawór przelewowy 7.

Krzywka tarczowa osadzona na bębnie sterującym wykonuje ciągły ruch obrotowy, natomiast suport, lub inny napędzany mechanizm, ma przerwy w ruchu. Tym przerwom odpowiadają odcinki krzywki po luku koła.

Zmiana położeń kół przesuwnych przekładni uwielokrotniającej odbywa się systemem „jednodźwigniowym” przez obrót bębna sterującego (krzywek bębnowych) kółkiem ręcznym d. Przy obracaniu tego kółka obraca się bęben sterujący, a jednocześnie przesuwa się wzdłuż tablicy informacyjnej pionowy wskaźnik. Właściwe ustalenie położeń kół przesuwnych ma miejsce wtedy, gdy wskaźnik ten znajdzie się w polu żądanej wartości posuwu.

Trzpienie tokarskie stosowane są wtedy, gdy jest wymagana ścisła współosiowość toczonej powierzchni zewnętrznej względem uprzed- nio obrobionego otworu. Trzpienie (rys. 21-9) dzielą się na stałe (a) i rozprężne (b i c). Trzpienie rozprężne dzielą się na trzpienie ze stożkiem Morse’a (b) oraz trzpienie mocowane w kłach (c).

Do mocowania rozwiertaków nasadzanych są stosowane specjalne trzpienie zabierakowe (PN-74/M-60221). Trzpień taki (rys. 23-10) ma stożkowy czop o zbieżności 1 : 30. Moment obrotowy jest przenoszony z trzpienia 1 na narzędzie za pomocą pierścienia zabierakowego 2 z występami czołowymi. Pierścień jest połączony z trzpieniem wpustem czółenkowym 3. Do zsuwania rozwiertaka ze stożkowego czopa służy nakrętka 4.