Badanie obrabiarki pod obciążeniem polega na przeprowadzeniu próby pracy w warunkach normalnej eksploatacji danej obrabiarki. Próba ta ma na celu obserwację i ocenę zachowania się obrabiarki podczas pracy, określenie dokładności obróbki dokonywanej na danej obrabiarce oraz określenie chropowatości powierzchni obrobionej przy ustalonych parametrach skrawania, własnościach materiału skrawanej próbki i jej wymiarach oraz przy określonych parametrach narzędzia użytego do prób.
Wspomniane powyżej polskie normy badania obrabiarek precyzują materiał i wymiary skrawanej próbki, podają wytyczne sposobu dokonywania pomiarów tej próbki po obróbce, jak również zawierają wartości dopuszczalnych odchyłek mierzonych wielkości.
Próby pracy obrabiarki przeprowadza się przy nominalnym obciążeniu jej układu napędowego ze średnimi prędkościami obrotowymi. Dopuszczalne są krótkotrwałe przeciążenia, nie przekraczające jednak 25%.
Obrabiarki specjalne, zespołowe, półautomaty i automaty, jak również wszystkie inne obrabiarki, których przebieg badań jest ustalony z odbiorcą, są poddawane próbie pracy polegającej na obrobieniu wytypowanej serii przedmiotów w liczbie 50-4-100. Z tej serii obrobionych przedmiotów wybiera się losowo 10-4-15% przedmiotów i sprawdza się ich wymiary, kształty i chropowatość powierzchni. Tolerancje wymiarów obróbkowych powinny wynosić 0,5-4-0,75 tolerancji dopuszczalnych. Jednocześnie porównuje się wydajność obrabiarki odniesioną do jednostki czasu z wydajnością założoną wstępnie.
Podczas próby pracy wszystkie mechanizmy obrabiarki powinny działać prawidłowo. Nie powinny występować drgania obrabiarki, nadmierne szumy i zgrzyty, wstrząsy spowodowane nierównomiernością ruchów itp. Prędkości obrotowe wrzeciona lub ilości skoków suwaka lub stołu przy normalnym obciążeniu obrabiarki nie powinny różnić się więcej niż o 5% w stosunku do prędkości i ilości skoków przy biegu luzem.
Leave a reply