Planowanie remontów obrabiarek

Remonty obrabiarek są przeprowadzane według zasad i szczegółowych wytycznych podanych w „Instrukcji o systemie planówo-zapobiegawczych remontów obrabiarek do metali”, wydanej w 1967 roku przez MPC.

Okres czasu T między dwoma remontami kapitalnymi, lub od zainstalowania i uruchomienia obrabiarki nowej do pierwszego remontu kapitalnego, jest nazywany cyklem remontowym. W ramach tego okresu czasu/T są dokonywane w ustalonej kolejności przeglądy oraz remonty bieżące i średnie.

Długość cyklu remontowego T wyznacza się w godzinach dysponowanego czasu pracy obrabiarki. Za podstawę przyjmuje się 24 000 godzin, które odpowiadają 11 latom pracy na jedną zmianę, zgodnie ze wzorem

T = 24 000 K1-Ka-K3-.K4-K5 | godzin 28-3 w którym: Kt – współczynnik zależny od rodzaju materiału obrabianego (dla stali = 1,0 dla miedzi, stopów miedzi, żeliwa i staliwa Kj-0,8)

Ks – współczynnik zależny od typu produkcji, w której obrabiarka pracuje (dla produkcji jednostkowej K2 = 1,0, dla produkcji średnioseryjnej Ks- 0,9 dla produkcji wielkoseryjnej KL = 0,8)

K3 – współczynnik uwzględniający zmniejszenie się trwałości obrabiarki w wyniku długoletniej eksploatacji (dla obrabiarek przed pierwszym remontem kapitalnym Ka = = 1,0 po pierwszym remoncie kapitalnym K3 = 0,9)

K4 – współczynnik uwzględniający klasę dokładności obrabiarki (dla obrabiarek zwykłej i podwyższonej dokładności K4 = 1,0 wysokiej dokładności Kt = l,l-f-l,3)

Ks i- współczynnik uwzględniający odporność powierzchni prowadnic na ścieranie (dla prowadnic nie uodpornionych na ścieranie K5 = 1,0 dla uodpornionych na ścieranie – np. hartowanych, osłoniętych – Ks = 1,1 ,3).

Po obliczeniu długości cyklu remontowego obrabiarki T ustala się na podstawie innych podobnych wzorów okresy międzyprzeglądowe oraz okresy międzyremontowe.