Kadłuby, łoża i prowadnice obrabiarek cz. II

Dla zwiększenia sztywności kadłubów przewiduje się ich specjalne użebrowanie. W stosunku do kadłubów nazywanych łożami stawiane są ponadto duże wymagania odnośnie łatwości odprowadzania wiórów, co dla obrabiarek nowoczesnych, o dużej wydajności skrawania, -staje się poważnym problemem. Przykłady użebrowania łoża tokarki uniwersalnej oraz konstrukcji łoża tokarki wielonożowej zapewniającej łatwy odpływ wiórów pokazano na rys. 19-13. „

Loża obrabiarek wyposażone są w prowadnice, czyli odpowiednio ukształtowane powierzchnie, po których są przesuwane zespoły robocze. Ze względu na tor przemieszczania zespołów prowadnice dzieli się na prowadnice prostoliniowe i obrotowe ze względu zaś na rodzaj tarcia między współpracującymi powierzchniami – na prowadnice ślimakowe i toczne.

Podstawowe kształty prowadnic ślizgowych prostoliniowych pokazano na rys. 19-14. Prowadnice trójkątne symetryczne (a) zapewniają największą dokładność ruchu ze względu na samoczynną regulację luzów. Prowadnice trójkątne niesymetryczne (b) również zapewniają wysoką dokładność ruchu i przystosowane są głównie do przenoszenia skośnie działającego obciążenia prowadnice te są powszechnie stosowane w tokarkach jako prowadnice wzdłużnych sań suportu. Prowadnice prostokątne (c) są łatwe do obróbki cieplnej i mechanicznej, wymagają jednak regulacji luzów listwami lub klinami są stosowane przy dużych obciążeniach prostopadłych do płaszczyzn nośnych. Prowadnice trapezowe (d i e) są dość trudne do wykonania, wymagają regulacji luzów, są niekorzystne przy obciążeniach odrywających, wykazują duże opory tarcia i z tego wzglądu nie nadają się do szybkich przesuwów. Prowadnice kołowe (j) są łatwe do wykonania i utwardzania, umożliwiają dobre smarowanie przez doprowadzanie smaru pod ciśnieniem przez wnętrze rury, wykazują jednak mniejszą sztywność od poprzednich i są stosowane do. niewielkich przesuwów.