Tokarki rewolwerowe

Tokarki te są stosowane w produkcji seryjnej do obróbki przedmiotów wymagających wielu zabiegów obróbkowych wykonywanych różnymi narzędziami. W odróżnieniu od tokarek wielonożowych praca na tokarkach rewolwerowych odbywa się nie wszystkimi narzędziami jednocześnie, lecz jednym bądź dwoma lub trzema narzędziami przy ogólnej ich liczbie kilkunastu sztuk. Zmiana narzędzi, dokonywana zgodnie z kolejnością wykonywanych zabiegów, odbywa się przez zmianę położenia głowicy narzędziowej. ,

Ze względu na budowę głowicy narzędziowej (rewolwerowej) rozróżnia się rewolwerówki z głowicą o pionowej osi obrotu, o poziomej osi obrotu oraz o skośnej osi obrotu (rys. 21-27). Narzędzia mocowane w głowicach z pionową osią obrotu mają kierunek promieniowy. Zaletą takiego rozwiązania jest duża przestrzeń możliwa do wykorzystania przez narzędzia, wadą natomiast – utrudniona obsługa obrabiarki, głównie przy daleko wystających wiertłach lub rozwiertakach. Głowice z poziomą osią obrotu, stosowane również w automatach rewolwerowych, dzielą się na dwie odmiany: głowice wzdłużne (rys. c) i poprzeczne (rys. d). Zaletą głowic wzdłużnych jest duża liczba gniazd na czole głowicy, przewidzianych do mocowania narzędzi. Jednakże muszą to być narzędzia i oprawki drobne, gdyż wszystkie są skierowane równolegle do osi wrzeciona i nie mogą zaczepiać o prowadnice łoża, między którymi obraca się głowica. W głowicach poprzecznych, stosowanych w małych tokarkach rewolwerowych, przestrzeń w kierunku poprzecznym jest ograniczona. Rewolwe- rówki z głowicą narzędziową o osi skośnej są stosowane bardzo rzadko, głównie z uwagi na małą liczbę gniazd na narzędzia.