Obrabiarką zespołową jest nazywana obrabiarka specjalna, zbudowana systemem składania z gotowych zespołów znormalizowanych i uzupełniona – zależnie od przeznaczenia – w uchwyty obróbkowe oraz oprawki narzędziowe. Obrabiarki zespołowe są stosowane w produkcji wielkose- ryjnej i masowej.
Założeniem wstępnym budowy i stosowania w przemyśle tych obrabiarek jest możliwość względnie szybkiego uruchomienia nowej produkcji, przy założeniu, że wszystkie zespoły znormalizowane będą w dostatecznych ilościach dostępne dla zakładów produkcyjnych. W przypadku zmiany konstrukcji przedmiotu obrabianego lub zaprzestania jego produkcji poszczególne zespoły mogą być wykorzystywane do zestawienia z nich obrabiarek o innym przeznaczeniu.
Dalszymi korzyściami stosowania obrabiarek zespołowych są: krótkie przestoje remontowe, sprowadzające się do wymiany niektórych zespołów, duża wydajność obróbki wynikająca z jednoczesnej pracy wielu narzędzi wykonujących różne zabiegi z kilku stron przedmiotu, oszczędność miejsca oraz skrócenie drogi transportu przedmiotu ze względu na dużą koncentrację operacji.
Najczęściej wykonywanymi na obrabiarkach zespołowych zabiegami obróbkowymi są: wiercenie, pogłębianie, rozwiercanie, wytaczanie, gwintowanie i frezowanie. Toczenie i szlifowanie są stosowane dotychczas tylko w sporadycznych przypadkach. Podczas obróbki na obrabiarkach zespołowych przedmiot obrabiany jest najczęściej nieruchomy, a narzędzia wykonują ruchy główne i posuwowe.
Leave a reply