Wiórkarki

Wiórkowanie kół zębatych może się odbywać wiórkownikami krążkowymi, które były opisane poprzednio, łub wiórkownikami zębatkowymi, po których przetacza się koło obrabiane. Przy drugiej odmianie wiórkowania stół obrabiarki z zamocowanym na niej wiórkownikiem zębatkowym wykonuje prostoliniowo-zwrotny ruch roboczy, który – z uwagi na masę przesuwanego stołu – nie może być ruchem szybkim. Przy pierwszej natomiast odmianie wiórkownik krążkowy wykonuje ruch obrotowy ciągły, który może być ruchem szybkim (prędkość obwodowa wiórkownika dochodzi do ok. 120 m/min. Jest to więc odmiana wydajniejsza i częściej przez to stosowana.

Schemat kinematyczny wiórkarki przystosowanej do pracy wiórkownikami krążkowymi przedstawia rys. 26-7. Napęd ruchu obrotowego narzędzia N (wiórkownika) pochodzi od silnika A. Silnik ten napędza wrzeciono narzędzia przez przekładnię kół zębatych walcowych 20-54, drugą przekładnię kół walcowych 28-42 oraz przekładnię kół stożkowych 28- 28. Prędkość obrotowa narzędzia jest więc stała i równa „

Widoczna na schemacie przekładnia ślimakowa J-60 służy do skręcania głowicy B obrabiarki pod odpowiednim kątem, zależnie od kąta pochylenia zębów koła obrabianego i narzędzia.

Dla uzyskania równomiernej obróbki koła zębatego na całej szerokości jego wieńca stół obrabiarki C jest przesuwany w kierunku wzdłużnym (patrz rys. b), a ponadto podnoszony dla usuwania naddatku na obróbkę. Stół ma mechaniczny posuw wzdłużny i pionowy. Napęd wzdłużnego przesuwu stołu przechodzi drogą: silnik D, przekładnia ślimakowa 1-90, koła wymienne a-b, przekładnia stożkowa 21-21, przekładnia stożkowa (druga) 21-21, śruba pociągowa stołu o skoku Sp = 6 mm.