Regulacja ustawienia narzędzia

Wykres przedstawiony na rys. 37-1 przedstawia zależność wartości błędów obróbkowych, wyrażonych przyrostem wymiaru obróbkowego AA, od czasu pracy ostrza narzędzia skrawającego. Po upływie czasu T, równego okresowej trwałości ostrza, przyrost wymiaru obróbkowego osiągnął największą wartość AAmai, a zużycie ostrza osiągnęło pewną określoną i dopuszczalną wielkość. Jeżeli tolerancja wykonania TA wymiaru obróbkowego A, uzależniona od wymaganej dokładności obróbki, jest większa od przyrostu tego wymiaru AAmax, to regulacja ustawienia narzędzia na przestrzeni odcinka czasu równego okresowej trwałości ostrza jest zbędna. Ten przypadek ma miejsce przy obróbce zgrubnej, mało dokładnej.

Przy obróbce średnio dokładnej i dokładnej (rys. 37-2) tolerancja wykonania TA wymiaru obróbkowego A jest z reguły mniejsza od przyrostu tego wymiaru AAmai spowodowanego błędami obróbki, w związku z czym narzędzie nie może pracować do końca jego okresowej trwałości bez dodatkowych zabiegów. Istnieją w tym przypadku dwa rozwiązania:

– albo po czasie odpowiadającym wymiarowej trwałości ostrza wymienić narzędzie i rozpocząć dalszą pracę narzędziem ostrym,

– albo przeprowadzić regulację ustawienia narzędzia, kompensującą zużycie ostrza.

W produkcji automatycznej drugie rozwiązanie jest korzystniejsze, ponieważ przy zastosowaniu specjalnych urządzeń do automatycznej regulacji ustawienia narzędzia czas trwania tego zabiegu jest krótszy od czasu wymiany narzędzia, a ponadto bardziej ekonomiczne jest wykorzystanie narzędzia w pełnym zakresie okresowej trwałości ostrza niż tylko w zakresie trwałości wymiarowej.

Przy ustalonej tolerancji wykonania oraz okresowej trwałości ostrza równej trwałości optymalnej T = Topt liczba regulacji ustawienia narzędzia maleje wraz ze wzrostem trwałości wymiarowej Twpm.