Polerki

Polerki dzielą się zasadniczo na dwie grupy: tarczowe i taśmowe. Polerki tarczowe są budowane z poziomą lub pionową osią obrotu tarczy polerskiej, do której jest dociskany, najczęściej ręcznie, przedmiot obrabiany. Polerki taśmowe znajdują w przemyśle coraz większe zastosowanie. Budowane są jako małe obrabiarki stołowe (rys. 25-17a), jak również jako większe obrabiarki. .

Przykład dużej polerki przeznaczonej do polerowania łopatek wirnika sprężarki powietrznej pokazano na rys. 25-175. Spośród obrabiarek przeznaczonych wyłącznie do obróbki kół zębatych większość jest przystosowana do obróbki obwiedniowej. Wprawdzie można spotkać obrabiarki do kształtowej i kopiowej obróbki kół zębatych, jednakże stanowią one bardzo nieliczną grupę (np. frezarki do zgrubnego frezowania zębów prostych metodą kształtową w kołach walcowych i stożkowych oraz strugarki do kopiowej obróbki zębów prostych w kołach stożkowych o dużych modułach).

Ze względu na kształt koła obrabianego obrabiarki te dzieli się na obrabiarki do walcowych kół zębatych i obrabiarki do stożkowych kół zębatych. Wszystkie te obrabiarki dzielą się na typy, w zależności od największego modułu i największej średnicy koła zębatego, jakie może być obrabiane na danej obrabiarce.

Inny podział obrabiarek do kół zębatych jest związany ze sposobem obróbki. Wyróżniane są więc: frezarki, strugarki i dłutownice, wiórkarki, szlifierki, docierarki, dogniatarki i inne.