Większość spotykanych w przemyśle obrabiarek do gładzenia otworów stanowią obrabiarki (honownice) pionowe jedno- lub wielowrzecionowe. Honownice wielowrzecionowe są stosowane przede wszystkim w przemyśle motoryzacyjnym do gładzenia otworów w blokach cylindrowych.
W układzie napędowym honownic występują skrzynki prędkości do stopniowej zmiany prędkości obrotowej wrzeciona bądź mechaniczne przekładnie bezstopniowe do ciągłej zmiany tej prędkości oraz cylindry hydrauliczne do wzdłużnego przesuwu wrzeciona. Jedynie w przypadku honownic lekkiego typu jest stosowany podnoszony i opuszczany hydraulicznie stół, co przy obróbce drobnych przedmiotów zapewnia prostszy układ napędu obrabiarki. Niektóre firmy zagraniczne budują również honownice poziome, stosowane głównie do obróbki długich otworów.
Schemat kinematyczny i hydrauliczny honownicy pionowej jednowrzecionowej typu 383 (produkcji radzieckiej) pokazano na rys. 25-13. Honownica ta jest przeznaczona do gładzenia otworów o średnicach 85 ą- -b!60 mm. Maksymalna długość przesuwu wrzeciona wynosi’450 mm.
Odległość osi wrzeciona od pionowych prowadnic stojaka jest równa 350 mm. Po tych pionowych prowadnicach jest podnoszony i opuszczany stół w zakresie 450 mm. Przedmiot obrabiany jest mocowany na stole, a głowica do. gładzenia – w końcówce wrzeciona. Głowica wykonuje ruch obrotowy o prędkości zmienianej za pomocą skrzynki prędkości z jedną trójką przesuwną oraz kół wymiennych a i b, które można wzajemnie przekładać. Łącznie wrzeciono ma 6 prędkości obrotowych: 114, 175, 277, 350, 537, 850 obr/min. Pionowy przesuw wrzeciona odbywa się hydraulicznie.
Leave a reply