Docierarki

Obrabiarki do docierania powierzchni przedmiotów obrabianych można podzielić na dwie grupy: docierarki ogólnego przeznaczenia (tarczowe lub płytowe), służące do docierania powierzchni płaskich i walcowych, oraz docierarki specjalnego przeznaczenia, jak np. docierarki do kół zębatych.

Docierarki tarczowe dzielą się z kolei na jedno- i dwutarczowe. Pierwsze z nich są przewidziane do obróbki powierzchni płaskich w przedmiotach o większych wymiarach. Przedmiot położony powierzchnią obrabianą na obracającej się tarczy takiej docierarki jest przesuwany mechanicznie ruchem postępowo-zwrotnym w kierunku promieniowym.

Budowę docierarki dwutarczowej przedstawiono na rys. 25-16a. Na łożu 1 obrabiarki jest ustawiony stojak 2. Wewnątrz doża znajdują się mechanizmy napędu tarczy dolnej 5, natomiast wewnątrz stojaka – mechanizmy napędu pionowego wrzeciona, na którym jest zamocowana górna tarcza 3. Między obracającymi się tarczami 3 i 5 jest umieszczona tarcza prowadząca 4, nazywana separatorem. W tarczy prowadzącej są wykonane gniazda dla przedmiotów obrabianych. Przykłady tarcz prowadzących pokazano na rys. 25-16b.

W przypadku docierania przedmiotów walcowych gniazda w tarczach prowadzących są rozmieszczone pod pewnym kątem (30-ł-45°) względem promienia, co wywołuje dodatkowy i samoczynny ruch obrotowy przedmiotów obrabianych.

Tarcza prowadząca jest wprawiana za pomocą specjalnego mechanizmu w powolny ruch wahadłowy. Dzięki temu ruchowi przedmioty obrabiane wykonują względem tarcz złożony ruch względny (rys. 25-16c). Wymiar grubości tarcz prowadzących jest nieco mniejszy od grubości przedmiotów obrabianych. Przedmioty do obróbki docieraniem na docierarkach dwutarczowych powinny być uprzednio segregowane w partie o zbliżonych wymiarach. Różnica w grubości przedmiotów przygotowanych do jednoczesnego docierania nie powinna przekraczać 5 !im.