Parametry geometryczne ostrzy tych narzędzi są ustalone jako optymalne dla danego materiału skrawanego i najkorzystniejsze do wykonania danego zabiegu lub operacji. Należy jednak również brać pod uwagę postać tworzącego się wióra przy skrawaniu. Warunkiem koniecznym jest otrzymywanie wiórów krótkich, przez stosowanie na ostrzu łamaczy wióra. Do operacji takich jak toczenie nie mogą być używane noże dające wióry wstęgowe, oplatające się wokół suportów i przedmiotu obrabianego.
Duża trwałość ostrza, jako niezbędna cecha narzędzi do produkcji automatycznej, warunkująca stabilną pracę tych narzędzi, musi być rozpatrywana nie tylko z punktu widzenia okresowej trwałości ostrza, lecz także wymiarowej trwałości ostrza.
Okresową trwałość ostrza, wyrażoną czasem pracy ostrza, określa się w odniesieniu do ustalonego i dopuszczalnego starcia ostrza, które nie powinno być przekroczone z uwagi na potrzebę racjonalnej eksploatacji narzędzia, jednak bez bliższego powiązania z błędem obróbkowym, który towarzyszy temu starciu. Natomiast wymiarową trwałość ostrza rozumie się w szerszym ujęciu, obejmującym istniejący związek pomiędzy zużyciem ostrza a zmianą wymiaru obróbkowego pochodzącą od tego zużycia.
Zapewnienie ostrzu narzędzia zwiększonej okresowej trwałości jest najczęściej równoznaczne ze zwiększeniem trwałości wymiarowej. Jed- nakże mogą istnieć przypadki zwiększenia trwałości wymiarowej ostrza bez zmiany okresowej trwałości ostrza na czynnym odcinku jego krawędzi. Takie przypadki mają miejsce przy zastosowaniu dodatkowych urządzeń do kompensacji zużycia ostrza. Zadaniem tych urządzeń jest korygowanie ustawienia narzędzia względem przedmiotu obrabianego w miarę postępującego zużycia ostrza dla zachowania wymiaru obróbkowego w granicach przewidzianej tolerancji wykonania.
Leave a reply