Daily Archives 20 lipca 2015

Zasada przesuwania suportu krzywką bębnową jest pokazana na rys. 21-33a. Na bębnie 1 o średnicy D są zamocowane dwie krzywki 2 i 3. Między roboczymi powierzchniami obu krzywek jest utworzony wąski kanał, prowadzący czop 4 suportu 5 z głowicą rewolwerową 6. W głowicy tej jest zamocowana oprawka nożowa 7. Jeżeli zabiegiem obróbkowym jest toczenie pręta o średnicy d na długości I (z dobiegiem noża), to przesunięcie noża z położenia A do B jest uzyskiwane przez obrót bębna 1 o część obwodu h. Czop 4 suportu zostaje przesunięty na długości odcinka linii śrubowej. W rozwinięciu obwodu bębna na płaszczyznę tworzy się trójkąt prostokątny AaAB. Przyprostokątną AB, równoległą do osi bębna, jest długość przesuwu suportu l, a przyprostokątną AXA jest część obwodu bębna h. Przy tej samej prędkości obrotowej bębna szybkość przesuwu suportu (posuw) zależy od wymiaru h. Krzywki o większym wymiarze h przesuwają suport wolniej. Szybki powrót suportu odbywa się więc na krótszej części obwodu bębna.

Zadaniem tulejek wiertarskich jest wyznaczenie miejsca wykonania otworu w przedmiocie obrabianym, bez potrzeby jego trasowania, oraz prowadzenie narzędzia podczas obróbki otworu. Tulejki wiertarskie dzielą się na stałe (rys. 31-2a i b) i wymienne (rys. 31-2c). Tulejki stale są stosowane w następujących przypadkach:

Przeznaczone do obróbki drobne przedmioty o prostych kształtach wsypuje się do kosza, z którego są one następnie przekazywane do miejsca pracy maszyny. Całość urządzenia automatyzującego podawanie przedmiotów można podzielić, w zależności od pełnionej funkcji, na kilka urządzeń (zespołów) składowych, Do takich zespołów składowych zalicza się: