W zabierakach czołowych opisanego typu zamiast masy plastycznej może być zastosowany gęsty olej, jednakże jest wtedy wymagane dokładne uszczelnienie wałeczków. Najnowsze rozwiązanie zabieraka czołowego wg firmy SANDVIK-KOSTA przedstawia rys. 21-6b rolą masy plastycznej lub gęstego oleju odgrywa tu pierścień 5 wykonany ze specjalnego tworzywa sztucznego.
Zasada mocowania przedmiotu obrabianego w kłach z zabierakiem czołowym jest wyjaśniona na rys. 21-7. W pierwszym etapie mocowania zostaje ustalone położenie osi obrotu przedmiotu w osi kłów. W drugim etapie mocowania kieł konika tokarki zostaje przesunięty w lewo o odcinek d, powodując wywieranie na przedmiot obrabiany siły osiowej iV
Ta siła pochodząca od konika jest równoważona przez siłę Fw, pochodzącą od działania sprężyny kła centrującego, oraz przez sumę sił Fz docisku ostrzy wałeczków zabierakowych zgodnie z równaniem
FK = Fu,-rn-Fs w którym n – liczba wałeczków zabieraka czołowego. Oprócz zabieraków czołowych trzpieniowych, pokazanych na rys. 21-6, są również stosowane zabieraki czołowe tarczowe (rys. 21-8), różniące się od poprzednich tym, że nie mają części chwytowej stożkowej. Zabieraki takie, przeznaczone do obróbki przedmiotów o małych średnicach (rys. a), mogą być mocowane do tarczy wrzeciona w produkcji małoseryjnej można je mocować w uchwycie samocentrującym (rys. b). Zabieraki czołowe wielookręgowe (rys. c) mają szeroki zakres zastosowania, gdyż służą do obróbki przedmiotów o różnych średnicach.
Leave a reply