Tokarki rewolwerowe – dalszy opis

Rewolwerówki z pionową osią obrotu głowicy narzędziowej mają również suport poprzeczny z dwoma imakami nożowymi. W imakach tych są przeważnie mocowane noże przecinaki do odcinania przedmiotu z pręta (po obróbce), jak również noże zacinaki, noże do toczenia powierzchni czołowych oraz noże kształtowe. Przykład zamocowania narzędzi w re- wolwerówce z głowicą o osi pionowej pokazano na rys. 21-28. Rewolwerówki z głowicą wzdłużną o osi poziomej nie mają suportu poprzecznego, ponieważ odcinanie przedmiotu odbywa się przy wykorzystaniu ruchu obrotowego głowicy.

Rewolwerówki są stosowane zarówno do robót „z pręta”, jak i do robót „z uchwytu”, W pierwszym przypadku materiałem wyjściowym jest długi pręt włożony do otworu wrzeciona i na końcu podparty w podtrzymce obrotowej. W zależności od średnicy d obrabianego pręta rozróżnia się rewolwerówki małe (d.25 mm), średnie (d – 25J-63 mm) i duże (d > > 63 mm). Wielkości charakterystyczne tokarek rewolwerowych podane są w normie PN-71/M-55301.

Najbardziej rozbudowane konstrukcyjnie są tokarki tarczowe płytowe (rys. 21-30b). W tokarkach tych wrzeciennik stanowi oddżielny zespó! połączony z dużą płytą żeliwną, na której są ustawione krótkie łoża z su- portami w miejscach najbardziej odpowiednich dla obróbki przedmiotu. Łoże główne z dwoma suportami jest ustawione najczęściej poprzecznie (jak na rysunku) i służy do toczenia powierzchni czołowych, a łoże pomocnicze – wzdłużnie służy do toczenia wzdłużnego powierzchni obwodowych. Na płycie jest ustawiony również konik do podparcia dłuższych i cięższych pr. ’miotów. Średnica tarczy wynosi 1500-2500 mm. Na tokarkach tych mogą być obrabiane przedmioty o średnicy większej niż średnica tarczy.

Trzecią odmianą (nie pokazaną na rysunku) są tokarki tarczowe z poprzecznym łożem. Tokarki te pod względem konstrukcyjnym stanowią uproszczoną odmianą tokarek płytowych. Schematy kinematyczne tokarek tarczowych nieznacznie tylko różnią się od tokarek kłowych.