W większości tokarek kopiarek wzdłużnych 90-stopniowych sanie kopiowe !narzędziowe) mają skośny kierunek przesuwu nachylony do osi toczenia pod kątem 60°. Wynika to z konieczności umożliwienia toczenia powierzchni czołowych (rys. 21-38c). Podczas toczenia kopiowego narzędzie (nóż) wykonuje dwa ruchy składowe: w kierunku wzdłużnym (łącznie z całym suportem), ze stałą prędkością pw, nazywaną posuwem prowadzącym, oraz w kierunku skośnym (łącznie z saniami kopiowymi), ze zmienną prędkością pk, nazywaną posuwem kopiującym. Wypadkowy efektywny kierunek przesuwu noża jest wyznaczony przez kierunek wypadkowej prędkości pe, będącej sumą geometryczną prędkości pw i pk.
Przy toczeniu odcinka stożkowego wzdłuż tworzącej 1-2 pochylonej pod kątem 30′ nóż jest przesuwany w kierunku wzdłużnym z prędkością Pu, (wektor 0.4) oraz cofa się w kierunku skośnym z prędkością pk równą wektorowa OB. Wektorem prędkości wypadkowej jest wektor OC równoległy do odcinka 1-2. Przy toczeniu odcinka walcowego 2-3 prędkość Pk = 0. Przy toczeniu powierzchni stożkowej zbieżnej wzdłuż odcinka 3 4 prędkość pfe jest równa wektorowi OD, a prędkość wypadkowa pe jest równa wektorowi OE. Przy toczeniu czołowej powierzchni na odcinku 5-6 nóż jest cofany w kierunku skośnym z prędkością – pk równą wektorowi OF, a prędkość wypadkowa pe jest równa wektorowi OG. Wartość bezwzględna tej prędkości jest równa prędkości OE. Usuwanie materiału przy toczeniu kopiowym odbywa się poszczególnymi warstwami (rys. 21-38d) nazywa się to wierszowaniem.
Leave a reply