Rodzaje zamocowań

W budowie uchwytów obróbkowych stosowane są różnego rodzaju zamocowania. Ze względu na sposób wywierania nacisku zamocowania dzieli się na sztywne i elastyczne ze względu na udział elementów mocujących – na bezpośrednie i pośrednie ze względu na liczbę miejsc działania sił zamocowania – na jedno- i wielomiejscowe ze względu na liczbę jednocześnie mocowanych przedmiotów – na jedno- i wieloprzedmiotowe.

Do zamocowań sztywnych należą zamocowania: gwintowe, klinowe, mimośrodowe i krzywkowe, dźwigniowe oraz stanowiące połączenia dwóch odmian, jak np. mimośrodowo-klinowe. Do zamocowań elastycznych należą zamocowania: sprężynowe, pneumatyczne, hydrauliczne, elektromagnetyczne i magnetyczne oraz np. pneumatyczno-klinowe.

Przy zamocowaniach sztywnych siły zamocowania muszą być większe niż przy zamocowaniach elastycznych. Wynika to z faktu, że jeżeli przy zamocowaniu sztywnym przedmiot obrabiany dozna pod wpływem drgań chociażby bardzo niewielkiego przesunięcia (rys. 30-2), to może ono spowodować odmocowanie przedmiotu. Żeby takie odmocowanie nie nastąpiło, siły zamocowania muszą być odpowiednio duże.

Przy zamocowaniach elastycznych siła zamocowania wywiera stały docisk elementu mocującego do przedmiotu obrabianego. Jeżeli nawet w wyniku drgań przedmiot nieznacznie się przesunie, to pomimo wysunięcia się największego wzniesienia powierzchni przedmiotu spod elementu mocującego docisk nadal ma wartość siły zamocowania. Jedynie tłok przesunie się nieco w cylindrze.

– 30.2.2

Zamocowania bezpośrednie i pośrednie

Przykłady zamocowania gwintowego bezpośredniego i pośredniego przedstawia rys. 30-3. Przy zamocowaniu bezpośrednim (rys. a) czoło śruby w momencie mocowania przesuwa się i obraca, co może powodować odsunięcie przedmiotu mocowanego od elementów ustawczych.

Przy zamocowaniu pośrednim (rys. b) mocowanie przedmiotu odbywa się przez dokręcenie nakrętki pracującej na śrubie wkręconej do korpusu uchwytu.

Nacisk nakrętki jest przenoszony na przedmiot obrabiany za pośred- ‘ nictwem płytki dociskowej, która wykonuje ruch tylko w kierunku prostopadłym do powierzchni przedmiotu, co nie uszkadza tej powierzchni i nie odsuwa przedmiotu od elementów ustawczych.