Wielkościami charakterystycznymi tokarek kłowych są: największa średnica toczenia nad łożem oraz rozstaw kłów, czyli największa odległość między wierzchołkami kłów wrzeciona konika, równa największej długości toczenia. Wielkości te podane są w normie PN-71/M-55300. Niektóre tokarki kłowe mają wykonany w łożu wykrój wypełniony tzw. mostkiem. Po wyjęciu mostka możliwa jest obróbka przedmiotu o większe średnicy, lecz o niewielkiej długości.
Tokarki kłowe dzieli się na: uniwersalne, produkcyjne, precyzyjne i ciężkie. Tokarki kłowe uniwersalne (pociągowe) są przeznaczone do obróbki przedmiotów w produkcji jednostkowej i małoseryjnej, a w związku z tym są przystosowane do wykonywania różnorodnych prac tokarskich. Wyposażone są one w śrubę pociągową umożliwiającą toczenie gwintów na całej długości rozstawu kłów. Cechą szczególną tych tokarek jest bardzo rozbudowana skrzynka posuwów dla uzyskania drobno stopniowanych wartości posuwów toczenia zwykłego od wałka pociągowego oraz posuwów gwintowych (metrycznych, calowych i modułowych) od śruby pociągowej.
Tokarki kłowe produkcyjne nie mają śruby pociągowej i dlatego nie można na nich toczyć gwintów. W porównaniu z tokarkami uniwersalnymi odznaczają się one prostszym układem kinematycznym, lecz zwiększoną mocą silników napędowych. Z uwagi na przeznaczenie tych tokarek do produkcji seryjnej i wielkoseryjnej wyposażone są one w urządzenia służące do skrócenia czasów pomocniczych, tzn. w szybko mocujące uchwyty, wymienne imaki nożowe itp. Wyglądem zewnętrznym niewiele różnią się one od tokarek uniwersalnych. Obecny rozwój tych tokarek zmierza w kierunku zastosowania w nich sterowania programowego.
Leave a reply