Szlifierki do wałków cz. III

Przy szlifowaniu krótkich wałków lub innych przedmiotów zamocowanych w uchwycie wrzeciono 1 musi się obracać. W tym celu wyciągamy zatrzask 21, a wciskamy zatrzask 9, który sprzęga wtedy tarczę zabierakową 7 z pierścieniem 10 przykręconym do kołnierza wrzeciona.

W prawym końcu wrzeciono jest ulożyskowane ślizgowo, a w lewym – tocznie. Przy pracy z obracającym się wrzecionem należy sprawdzić promieniowy luz wrzeciona i ewentualnie zmniejszyć go. Zmniejszanie luzu promieniowego wrzeciona uzyskuje się przez obracanie ślimaka 11 zazębionego ze ślimacznicą 12, która stanowi nakrętkę nakręconą na gwintowaną końcówkę rozciętej panewki 13. Obrót ślimacznicy-nakrętki 12 powoduje przesuw panewki 13 w kierunku strzałki. Ponieważ zewnętrzna powierzchnia tej panewki jest stożkowa, więc przy jej przesuwie w kierunku strzałki następuje zmniejszanie jej średnicy otworu, a tym samym i promieniowego luzu wrzeciona.

Budowę wrzeciona ściernicy szlifierki kłowej przedstawia rys. 25-4. Ściernica 1 jest osadzona na części walcowej tarczy 2, która jest nasadzona na stożkowy czop wrzeciona 3. Ściernica jest dociśnięta do kołnierza tarczy 2 tarczą dociskową 4. W obu końcach wrzeciono jest ulożyskowane ślizgowo w rozciętych i sprężystych tulejach 5 i 6 z brązu. Regulacja luzów promieniowych odbywa się w analogiczny sposób jak we wrzecionie przedmiotowym, tzn. za pomocą ślimaków 7 i 8 oraz kół ślimakowych 9 i 10. W części środkowej wrzeciona jest widoczne urządzenie 11 do wprawiania wrzeciona w ruch oscylacyjny. Osiowy ruch oscylacyjny wrzeciona o częstotliwości 66-92 na minutę jest stosowany przy szlifowaniu wgłębnym.