Category Przyrządy

Podczas eksploatacji obrabiarki większość jej mechanizmów ulega normalnemu zużyciu. Dla utrzymywania jej zdolności do dalszej pracy musi być zorganizowana odpowiednio staranna opieka nad obrabiarką, obejmująca: prawidłową konserwację, obsługę międzyremontową i między- przeglądową oraz okresowe przeglądy techniczne i remonty.

W zabierakach czołowych opisanego typu zamiast masy plastycznej może być zastosowany gęsty olej, jednakże jest wtedy wymagane dokładne uszczelnienie wałeczków. Najnowsze rozwiązanie zabieraka czołowego wg firmy SANDVIK-KOSTA przedstawia rys. 21-6b rolą masy plastycznej lub gęstego oleju odgrywa tu pierścień 5 wykonany ze specjalnego tworzywa sztucznego.

Do zespołów ruchów przestawczych 5 zalicza się zespoły służące do ustalania i mocowania na nich przedmiotów obrabianych 6 (najczęściej w uchwycie), z możliwością zmiany pozycji przedmiotu względem jednostek obróbkowych przez obrót lub przesunięcie. Zespołami tymi są stoły podziałowe wzdłużne i obrotowe, stoły krzyżowe i bębny podziałowe.

Wielkościami charakterystycznymi tokarek kłowych są: największa średnica toczenia nad łożem oraz rozstaw kłów, czyli największa odległość między wierzchołkami kłów wrzeciona konika, równa największej długości toczenia. Wielkości te podane są w normie PN-71/M-55300. Niektóre tokarki kłowe mają wykonany w łożu wykrój wypełniony tzw. mostkiem. Po wyjęciu mostka możliwa jest obróbka przedmiotu o większe średnicy, lecz o niewielkiej długości.

Cechami charakterystycznymi szlifierek są: duże prędkości obrotowe wrzeciona ściernicy, ograniczone przede wszystkim wytrzymałością narzędzia na rozerwanie siłami odśrodkowymi, stosunkowo małe siły skrawania, ale duże moce skrawania, szybkie ruchy posuwowe, obfite chłodzenie przedmiotu szlifowanego oraz wysokie wymagania dokładnościowe, stwarzające konieczność zapewnienia dużej sztywności obrabiarki, jak również dokładnego łożyskowania wrzecion i prostoliniowości prowadnic.

Wiertarki stanowią grupę obrabiarek o największej różnorodności pod względem wielkości, poczynając od wiertarek ręcznych, a kończąc na potężnych wiertarkach promieniowych, przesuwanych na szynach i przeznaczonych do wiercenia otworów w dużych i ciężkich przedmiotach.

– 1) służące do wyłączenia szybkiego ruchu posuwowego lub przestawnego,

– 2) służące do zatrzymania organu roboczego orbrabiarki w położeniu określonym odpowiednim wymiarem przedmiotu obrabianego.

Parametry geometryczne ostrzy tych narzędzi są ustalone jako optymalne dla danego materiału skrawanego i najkorzystniejsze do wykonania danego zabiegu lub operacji. Należy jednak również brać pod uwagę postać tworzącego się wióra przy skrawaniu. Warunkiem koniecznym jest otrzymywanie wiórów krótkich, przez stosowanie na ostrzu łamaczy wióra. Do operacji takich jak toczenie nie mogą być używane noże dające wióry wstęgowe, oplatające się wokół suportów i przedmiotu obrabianego.

Trzpienie frezarskie służące do mocowania frezów nasadzanych pokazano na rys. 24-4. Rozróżnia się trzpienie z końcowym podparciem (rys. a), mające na końcu czop do podparcia trzpienia w podtrzymce stałej frezarki, oraz trzpienie z podparciem tylko na tulejach prowadzących 5 (rys.

Przeciągarki są stosowane tylko w produkcji wielkoseryjnej i masowej. Zastosowanie ich w produkcji małoseryjnej, a tym bardziej jednostkowej, jest nieopłacalne ze wzglądu na wysoki koszt przeciągaczy.

Większość spotykanych w przemyśle obrabiarek do gładzenia otworów stanowią obrabiarki (honownice) pionowe jedno- lub wielowrzecionowe. Honownice wielowrzecionowe są stosowane przede wszystkim w przemyśle motoryzacyjnym do gładzenia otworów w blokach cylindrowych.